Het aantal tijgers in het wild is minder dan in gevangenschap. Sommige ondersoorten, bijvoorbeeld de Java-tijger, zijn volledig verdwenen. Deze trieste gebeurtenis gebeurde onlangs, ongeveer een halve eeuw geleden, al snel kan hetzelfde lot alle gestreepte roofdieren overkomen.
Materiaal inhoud:
Beschrijving en levensstijl van Javaanse tijgers
Uiterlijk leken de Javaanse tijgers op de bestaande ondersoorten, maar ze wogen minder en waren kleiner. Nauwkeurige informatie over hen is bewaard gebleven door wetenschappelijke artikelen en oude foto's.
Type omschrijving:
- maximaal gewicht van mannen 142 kg;
- lichaamslengte ongeveer 245 cm;
- maximaal gewicht van vrouwen 115 kg;
- het hoofd is groot, met een smalle nek en langwerpige snuit;
- oren zijn klein, bovenaan afgerond;
- amygdala-ogen geelachtig groen;
- langwerpig "snorharen" haar groeide aan de zijkanten van de snuit;
- strepen van zwarte kleur bevonden zich op de geelachtig rode hoofdachtergrond.
De dieren hadden een enigszins langwerpig lichaam, een lange flexibele staart en lage, sterke benen. Ze hielden van water, zwommen goed.
In de dichte jungle op het Indonesische eiland Java kregen tijgers gemakkelijk hun eigen eten. Ze jaagden altijd alleen als het donker werd, wachtten op een prooi in een hinderlaag of speuren tijdens een drinkplaats. De basis van het dieet was hoefdieren en kleine zoogdieren, toen er weinig wild waren, aten ze vis, reptielen en rijp fruit. Om de prooi in te halen, maakten de roofdieren verschillende grote sprongen.
Voortplanting en zorg voor nakomelingen
Javaanse tijgers (panthera tigris sondaisa) zijn zeer geheime dieren; vrouwtjes met welpen worden zelden door mensen gezien. Polygame mannetjes creëerden geen permanente paren en tijgerinnen brachten zelfstandig nakomelingen voort. Ongeveer 100 dagen na het paren werden 2 of 3 blinde hulpeloze kittens met een gewicht van ongeveer 1 kg geboren.
Een week na de geboorte openden de welpen hun ogen.Gedurende de eerste anderhalve maand aten de baby's de melk van hun moeder. Het vrouwtje beschermde het hol tegen tijgers van mannetjes en andere roofdieren die nakomelingen konden doden. Op de leeftijd van twee maanden verlieten de welpen de kuil en volgden hun moeder overal. Ze vergezelden haar nog 2-3 jaar, totdat ze de puberteit bereikten. De tijgerin leerde kinderen jaagtechnieken, bracht ervaring over in het vinden van het beest en doodde hem.
Redenen voor uitsterven
De verdwijning van de Yavan-tijger werd geleid door een meedogenloze jacht op hem en menselijke economische activiteit. Onder uitsterven verschenen de uitgestorven ondersoorten in het midden van de twintigste eeuw, toen werd gemeld dat de dierenpopulatie was teruggebracht tot 25 individuen. In 1979 werden slechts drie tijgers op het eiland gezien. Er wordt aangenomen dat de laatste dieren stierven in de jaren 80 van de vorige eeuw.
De lokale bevolking doodde vaak roofdieren om vee en hun leven te beschermen. De gestreepte buren brachten mensen veel angst en elke moord op een tijger was vrolijk.
De situatie van de ondersoort vandaag
Er is geen betrouwbare informatie over het bestaan van levende Javaanse tijgers, de kattenfamilie heeft nog een unieke ondersoort verloren. Inwoners van het eiland Java melden van tijd tot tijd dat ze dieren zien die lijken op tijgers in de ongerepte bossen van het westelijke deel van het eiland.
Om het unieke karakter van het eiland te behouden en te zoeken naar wonderen die het wonder hebben overleefd, is het Javaanse nationale park Meru Betiri gecreëerd.
Maar toen goud werd gevonden op het grondgebied van het reservaat, werd het lot van dieren oninteressant voor goudmijnbedrijven.
Volgens de laatste informatie op de Engelse Wikipedia: "Op 25 augustus 2017 nam een boswachter die in Ujung Kulon National Park werkte een foto van een vermeende Javaanse tijger terwijl hij zich voedde met een dode stier." Dat wil zeggen, meer recent, in 2017, maakte de boswachter een foto van de Yavan-tijger, die een dode stier at. Later, experts geïdentificeerd in de vermeende tijger van de Java-luipaard.
Tijgers en mensen
Momenteel zijn er nog ongeveer 6 duizend levende tijgers in het wild, terwijl er 100 jaar geleden meer dan 100 duizend waren.De jacht op deze grote roofdieren was erg populair in de late XIX en vroege XX eeuwen. Van de gedode tijgers werden knuffels gemaakt om de huizen van aristocraten te versieren, en tapijten werden gemaakt van gestreepte huiden.
Aan het begin van de eenentwintigste eeuw, van de 9 bekende ondersoorten, bleven er slechts 6 over en ze zijn allemaal met uitsterven bedreigd. Dieren staan op de Rode Lijst van IUCN als een bedreigde diersoort. Het doden van gestreepte roofdieren is wereldwijd bij wet verboden en in sommige landen is het strafbaar met de dood, maar dit houdt stropers niet tegen.
In China zijn vlees en alle delen van het lichaam van de tijger van snor tot staart begiftigd met genezende kracht, hoewel er geen wetenschappelijk bewijs hiervoor is. Op de zwarte markt wordt dit product zeer op prijs gesteld. Mensen doden sommige dieren met geweld voor beschermingsdoeleinden, als ze worden gevangen in kannibalisme. Tijgers hebben meer kans dan de rest van de kattenfamilie om mensen aan te vallen.
Om zichzelf te beschermen tegen aanvallen van roofdieren moeten de volgende veiligheidsregels in acht worden genomen:
- van veraf ziend, nooit wegrennen;
- Keer je niet de rug toe;
- zet een masker op de achterkant van het hoofd met een afbeelding van een menselijk gezicht, een aanval is altijd van de achterkant;
- klop luid en maak lawaai, bewegend langs een gevaarlijk stuk bos;
- Loop niet in de schemering zonder wapens en alleen.
Het verbazingwekkende is dat in Amerika tijgers als huisdieren worden gehouden. Het aantal van dergelijke exotische katten, volgens statistieken, bereikt 12 duizend.
De reden voor het verdwijnen van de Javaanse tijgers is een nonchalante houding ten opzichte van de omringende natuur. Het onhandige gebruik van natuurlijke hulpbronnen, ontbossing en het neerschieten van wilde dieren kan in de nabije toekomst leiden tot het verdwijnen van alle grote katten.
